Rada Europy, która powstała 5 maja 1949 r., od początku istnienia opierała się na wspólnocie wartości, w szczególności na wspólnocie prawa, starając się harmonizować prawo państw członkowskich wokół wspólnych zasad, którymi są zasada demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka. Zasady te są wzajemnie komplementarne, gdyż żadna z nich nie może być urzeczywistniana bez pozostałych. W artykule wykazane zostało ich znaczenie zarówno w procedurze akcesyjnej, jak i po uzyskaniu członkostwa. Państwo, decydując się na członkostwo w Radzie Europy, bierze na siebie zestaw zobowiązań, które powinno realizować. W trakcie procedury akcesyjnej dokonywano więc oceny spełniania przez kandydata warunków członkostwa. Procedura ta odegrała kluczową rolę w oddziaływaniu Rady Europy na wdrożenie standardów demokratycznych w państwach Europy Środkowo-Wschodniej, gdy te aplikowały o członkostwo w Radzie. Natomiast po uzyskaniu członkostwa kontrola wypełniania przyjętych zobowiązań opiera się na procedurze monitoringowej Zgromadzenia Parlamentarnego oraz Komitetu Rady Ministrów Rady Europy. Państwo, które nie respektuje przyjętych w ramach organizacji standardów, podważa swoją legitymację do uczestniczenia w niej. Aksjologia jest bowiem istotną przesłanką wspólnego działania państw w ramach Rady Europy.