W artykule poddano analizie problematykę terroryzmu w Afryce Subsaharyjskiej i działania podjęte przez Unię Europejską w celu jego zwalczania. Opisano przesłanki i uwarunkowania terroryzmu w tym regionie, wskazując ich polityczne, społeczno-ekonomiczne oraz kulturowe źródła. Przedstawiono instytucjonalne i prawne podstawy współpracy UE z państwami Afryki Subsaharyjskiej dotyczącej zapobiegania aktom terroru na kontynencie afrykańskim. Omówiono również charakter i formę pomocy finansowej, jakiej UE udziela im w walce z ugrupowaniami terrorystycznymi, w szczególności Instrument na rzecz Pokoju w Afryce oraz Instrument na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju. Przedstawiono trzy najważniejsze ugrupowania terrorystyczne operujące w Afryce Subsaharyjskiej: Boko Haram, Al-Shabaab i Al-Ka’idę w Islamskim Maghrebie. Na tle wyzwań i zagrożeń związanych z ich działalnością w Afryce Subsaharyjskiejscharakteryzowano główne założenia polityki UE. W tym kontekście omówiono podejmowane przez nią działania z jednej strony mające na celu ograniczenie zdolności bojowych ugrupowań terrorystycznych w regionie, z drugiej – zapewniające trwały i stabilny rozwój na kontynencie afrykańskim i tym samym ograniczające różne negatywne zjawiska. Teoretycznym narzędziem zastosowanym w tym studium przypadku w stosunku do UE są koncepcje „roli aktora” (actorness), „obecności” (presence) oraz „mocarstwa niewojskowego” (civilian power). Podkreśla się w nich dysponowanie przez UE możliwościami aktywnego i celowego podejmowania działań wobec pozostałych aktorów na arenie międzynarodowej i realnym wpływem na sprawy międzynarodowe dzięki stosowaniu środków głównie ekonomicznych, finansowych i politycznych. Artykuł jest próbą odpowiedzi na następujące pytania: Jaka jest rola i znaczenie UE w przeciwstawianiu się terroryzmowi w Afryce Subsaharyjskiej? W jakim stopniu podejmowane przez UE działania wpływają na ograniczenie tego zjawiska? Jakie są główne słabości i wyzwania w europejskiej (unijnej) polityce antyterrorystycznej wobec Afryki Subsaharyjskiej? Czy przyjęte przez UE dokumenty przekładają się na skuteczność podejmowanych przez nią działań i inicjatyw? Jaki jest charakter i stopień instytucjonalizacji współpracy między obu regionami w zakresie zapobiegania aktom terroru w Afryce Subsaharyjskiej?