Celem artykułu jest analiza zbrojeń morskich w regionie Oceanu Indyjskiego. Objaśnienie i zrozumienie tego przedmiotu wymaga zbadania w pierwszej kolejności deklarowanych oraz realizowanych na tym obszarze strategii morskich Indii, Chin i Stanów Zjednoczonych. Teoretycznym narzędziem zastosowanym w tym studium przypadku jest realizm ofensywny, który stanowi jedną z najlepiej zidentyfikowanych i ustrukturalizowanych wersji teorii realizmu. O wyborze takiego narzędzia badawczego przesądzają jego założenia z zakresu ontologii i epistemologii. Podkreśla się w nich znaczenie aktywnych strategii międzynarodowych, podejmowanych przez państwa w anarchicznym środowisku międzynarodowym w celu zwiększenia parametrów potęgi, jako warunku przetrwania i zapewnienia bezpieczeństwa. Artykuł nie służy weryfikacji założeń realizmu ofensywnego poprzez empiryczny test wyprowadzanych z niego hipotez, ale wykorzystanie go jako heurystycznego narzędzia dla zbadania strategii morskich mocarstw w regionie Oceanu Indyjskiego. Mając powyższe na uwadze, przyjęto następującą strukturę artykułu. W pierwszej części przedstawiono ogólne założenia metodologiczno-analityczne. W drugiej części omówiono jako studium przypadku – wraz z uzasadnieniem wyboru – region Oceanu Indyjskiego. W trzeciej części przedstawiono analizę aktywności trzech mocarstw na tym obszarze: Indii, Chin i USA, w kategoriach istotnych zmiennych, odnoszących się do czynników materialnych i niematerialnych. W podsumowaniu artykułu zawarto wnioski w formie odpowiedzi na postawione pytania badawcze.