W dwudziestoleciu międzywojennym Austria nie była zaliczana do głównych kierunków polskiej polityki zagranicznej. Podobnie lokowała się Polska w austriac kich priorytetach politycznych. Na całokształcie relacji bilateralnych wyraźnie zaciążyły kwestie ekonomiczne, związane w dużym stopniu z komplementarnością gospodarek, zwłaszcza w początkowym okresie funkcjonowania obu państw sukcesyjnych. Oznaczało to, iż po początkowych zakłóceniach we wzajemnych relacjach nie występowały znaczące problemy polityczne. Dla polskiej dyplomacji placówka w Wiedniu stała się jednak ważnym miejscem dla monitorowania europejskiej sceny politycznej oraz utrzymywania kontaktów międzynarodowych. Przed spodziewanym połączeniem Austrii z Niemcami Polska dążyła do zabezpieczenia swoich interesów gospodarczych na jej terenie, a jej stanowisko w sprawie Anschlussu nie odbiegało od stanowisk mocarstw europejskich.