Gwałtowny wzrost gospodarczy od momentu rozpoczęcia reform gospodarczych pod koniec lat 70. XX w. sprawił, że Chiny wysunęły się na pozycję drugiej największej gospodarki świata oraz największego producenta dóbr przemysłowych. W konsekwencji bardzo wzrosła konsumpcja surowców energetycznych. Szczególną uwagę władze Chin przywiązują do uzależnienia od dostawców ropy naftowej, co wynika z podwójnego, polityczno-ekonomicznego charakteru tego surowca. Zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego uważane jest za konieczne dla podtrzymania wzrostu gospodarczego, zapewnienia bezpieczeństwa Chin i zachowania obecnego ustroju politycznego. Bezpieczeństwo energetyczne znalazło się na szczycie listy priorytetów chińskiego przywództwa w XXI w. Celem pracy była analiza międzynarodowej aktywności Chin mającej na celu poprawę ich bezpieczeństwa energetycznego. Weryfikacji została poddana hipoteza mówiąca, że Chiny są aktywnym uczestnikiem stosunków międzynarodowych w obszarze energii, nie kwestionują istniejącego reżimu rynku ropy naftowej, ale elastycznie dostosowują się do panującej sytuacji rynkowej, starając się wykorzystać posiadane instrumenty dla umocnienia swojego bezpieczeństwa energetycznego i umocnienia własnej pozycji międzynarodowej.